جرعه ای از شراب روحانی((ماهی ها حوضشان بی آب است))

آمد آن روز که پرواز کنیم تا بر دوست

بازهم بعد از گذر روزها و هفته ها و ماهها نوبت به ماه رحمت رسید، تا من و تو باز هم فرصت کنیم تا از خوان بینهایت فیض الهی جرعه ای برگیریم، هر کس به قدر فهم خویش...

خداوند هر نعمتی را در طعبی نهفته است و هر رنجی را پاداشی درخور داده..

اصلا رسیدن به خدا آسان نیست و دلی میخواهد مانند رستم تا هفت خوان عشق را با چشم دل گذراند و به او رسید...

رنج و طعب تشنگی و گشنگی را با آب رحمت و آمرزش خویش پاداش داده و روحت را که پادشاه وجود توست برای رسیدن به قله کوله ای  نهاده  که محتوای آن همه نخوردن است و نیاشامیدن ..

نه خوردن و آشامیدنی از نوع جمادی که این هم هست و این شرط ظاهری قبولی روزه است ،  اما تو را فرموده است که روحت را نیز در این چشمه جاری و دریای بیکران شستشو دهی و زنگار هفته و ماه را بشویی...

دل از دنیا بکنی ..

و دلت را به ماوراء گره زنی ریسمان بندگیت را محکم کنی تا خنجر دنیا نتواند آن را بگسلد...

پشته فراهم همی کنی تا شب دیجور را به صبح توانی رساند... 

خودت را بسازی تا سازنده باشی ...

درونت را همچنان که از طعام تهی میکنی از تمام معاصی بشویی

تیری شوی که تنها هدفش خدا باشد...

....

خدا را درین نیمه شبها اگر یافتی

همت کن و بگو ماهی ها حوضشان بی آب است.