جرعه ای از شراب روحانی((راز و نیاز شهید چمران با خدا))

ای خدای بزرگ ترا شکر میکنم که راه شهادت را بر من گشودی دریچه ای پر افتخار از این دنیای خاکی بسوی آسمانها باز کردی و لذت بخش ترین امید حیاتم را در اختیارم گذاشتی و بامید استخلاص تحمل همه دردها و غمها و شکنجه ها را میسر کردی.  

خدا ترا شکر میکنم که مرا بی نیاز کردی تا از هیچ کس و هیچ چیز انتظاری نداشته باشم .

اما ای خدای بزرگ یک چیز بیش از همه چیز بر من ارزانی داشتی که نمیتوانم شکرش کنم و آن درد و غم بود درد و غم از وجودم اکسیری ساخت که جز حقیقت چیزی نجوید جز خدا کاری را بر نگیرد و جز عشق چیزی از آن ترشح نکند.

خدایا عذر میخواهم از اینکه در مقابل تو میایستم و از خود سخن میگویم و خود را چیزی به حساب میاورم که ترا شکر کند و در مقابل تو بایستد و خود را طرف مقابل بحساب آورد.

خدایا تو در موقع خطر مرا تنها نگذاشتی تو در کویر تنهایی انیس شبهای تار من شدی تو در ظلمت نا امیدی دست مرا گرفتی و کمک کردی در ایامی ک هیچ عقل و منطقی قادر به محاسبه و پیش بینی نبود، تو بر دلم الهام کردی و به رضا و توکل مسلح نمودی و در میان ابرهای ابهام در مسیر تاریک و مجهول و وحشتناک مرا هدایت کردی.